Opony rowerowe
Opony rowerowe
Oznaczenia opon rowerowych
Oznaczenia informujące o rozmiarze opony znaleźć można na jej bocznej ściance. Obecnie rozmiary wszystkich opon rowerowych podawane są zgodnie z europejskim standardem ETRTO (European Tire and Rim Technical Organization)13. Format takiego zapisu to xx-xxx, gdzie dwie pierwsze cyfry oznaczają zewnętrzną szerokość opony w milimetrach, trzy pozostałe to wewnętrzna średnica opony także w milimetrach.
Ponieważ wielu użytkowników jest przyzwyczajonych do tradycyjnych oznaczeń calowych podawany jest też rozmiar w calach, który ma postać zapisu A x B, gdzie pierwsza grupa cyfr to zewnętrzna średnica opony, a druga grupa to zewnętrzna szerokość. Spotyka się też oznaczenia calowe w postaci A x B x C, gdzie pierwsza grupa cyfr to zewnętrza średnica opony, kolejna grupa to wysokość opony, a ostatnia grupa to jej szerokość.
Stosuje się też oznaczenia francuskie w milimetrach według formatu CCC x CCL, gdzie pierwsze trzy cyfry to zewnętrzna średnica, kolejne dwie cyfry to zewnętrzna szerokość, a litera jest dodatkowym oznaczeniem umownym.
Należy zwrócić uwagę, że calowe i francuskie oznaczenia podawane są dla zewnętrznej średnicy opony. Nie koresponduje to ze średnicą obręczy (felgi). Oznaczenia ETRTO podawane są dla wewnętrznej średnicy, co gwarantuje właściwe dobranie opony i obręczy.
Stosowanie opon w kolarstwie
W rowerach górskich bywają stosowane opony bezdętkowe. Wymagają one specjalnych obręczy, ale ze względu na brak dętki masa całego zestawu jest nieco mniejsza. W innych typach rowerów niż górskie nie używa się zestawów bezdętkowych, gdyż większe ciśnienie w oponach powodowałoby wypychanie opony z obręczy. Aby uzyskać szczelność opony bezdętkowej przy ciśnieniach praktykowanych w rowerach szosowych trzeba by zastosować bardzo małe różnice wielkości opony i obręczy. Wiązałoby się to ze znacznymi trudnościami przy zakładaniu i zdejmowaniu opony14.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Opona_pneumatyczna
Chevroleta Aveo
W październiku 2004 roku rozpoczęto sprzedaż tego modelu na rynku polskim jako FSO Lanos, jednak modele eksportowane na Ukrainę dalej oferowane były pod marką Daewoo (na Ukrainę trafiały również małe partie aut pod marką FSO). Niedługo po tym fakcie wycofano z oferty silniki 1,5 16V (ze względu na konieczność ich importu z Korei). W kwietniu 2007 roku zaprezentowano Lanosa plus, który był atrakcyjną, bardzo dobrze wyposażoną wersją tego auta. Od połowy 2008 roku na rynku polskim oferowano wyłącznie Lanosy plus.
22 kwietnia 2004 GMDAT podpisał z FSO umowę dającą prawa do produkcji Lanosa i Matiza do końca 2006 roku, a prawa do sprzedaży do połowy 2007 roku. Umowa gwarantowała również FSO prawo do eksportu samochodów oraz dostawę części zamiennych w ciągu 7 lat. Jednak na przełomie 2006 i 2007 znów przedłużono prawa do produkcji do końca 2008 roku, a sprzedaży samochodów do połowy 2009. FSO, ze względu na rozwój produkcji Chevroleta Aveo, oraz kończącą się umowę licencyjną zakończyło produkcję Lanosa 3 października 2008 roku. Jego produkcję przyjął AvtoZAZ i od tej pory je wyłącznym producentem tego modelu na świecie. Początkowo część podzespołów do jego produkcji była importowana z Polski.
Przez pewien czas Lanos zajmował czołowe miejsca na listach sprzedaży w swoim segmencie w Polsce (ok. 2000 r.). Po jego wprowadzeniu na rynek znacznie spadła sprzedaż produkowanego od kilku miesięcy wcześniej Fiata Siena i w mniejszym stopniu jego odmiany Palio Weekend i spadała dalej w kolejnych latach. Z jego powodu planowana na 50 tys. sztuk rocznie produkcja obu tych modeli osiągnęła maksymalnie jedynie 50% tej liczby w 1998 roku. Popularność Lanosa spadła podczas afery dotyczącej bankructwa Daewoo Motors. W późniejszym okresie znacznie wzrosła ze względu na eksport na Ukrainę.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Daewoo_Lanos
Rozrusznik to szeregowy lub szeregowo-bocznikowy silnik elektryczny
Budowa i zasada działania rozrusznika elektrycznego
Rozrusznik to szeregowy lub szeregowo-bocznikowy silnik elektryczny, wyposażony w mechanizm sprzęgający zwany bendiksem. Podstawowe części składowe rozrusznika elektrycznego to: uzwojenie wzbudzenia, wirnik z uzwojeniami i komutatorem, szczotki komutatora, urządzenie załączające i sprzęgające. Uzwojenie wzbudzenia jest połączone szeregowo z uzwojeniem wirnika stąd nazwa silnik szeregowy. Spotyka się także rozruszniki z uzwojeniami tylko w wirniku, a bez uzwojeń wzbudzenia w stojanie - pole magnetyczne wytwarzają silne magnesy trwałe. Jednakże w przypadku rozruszników, które są silnikami elektrycznymi większej mocy dominuje rozwiązanie, w którym pole magnetyczne wytwarzane jest przez elektromagnes (wzbudzenie w stojanie). Magnesy trwałe (silniki obcowzbudne) stosowane są przede wszystkim w silnikach o niewielkich (ułamkowych) mocach wykorzystywanych w pojazdach do napędu wycieraczek lub pomp spryskiwaczy szyb.12
Ponieważ rozrusznik pobiera duży prąd (do 600 A), uzwojenia wirnika wykonuje się z grubego drutu lub płaskownika miedzianego. Końce uzwojeń są przylutowane do segmentów komutatora.
Urządzenie sprzęgające służy do sprzęgania rozrusznika z kołem zamachowym silnika w celu wprawienia w ruch obrotowy wału korbowego. Elementem sprzęgającym jest zębnik osadzony na wałku wirnika, zazębiany z wieńcem zębatym koła zamachowego silnika. Mechanizm sprzęgający osadzony jest na wirniku poprzez gwint o dużym skoku (bendiks), gwint ten sprawia, że przenoszenie momentu obrotowego z rozrusznika na sprzęg, przesuwa sprzęg w stronę zębnika, a przenoszenie w drugą stronę wycofuje sprzęg. Zębnik łącznika jest osadzony na sprzęgniku poprzez sprzęgło wałkowe jednokierunkowe (identyczne jak wolnobieg w rowerze) zabezpieczające rozrusznik przed napędzaniem go przez silnik gdy uzyska obroty większe niż obroty rozrusznika. W celu ułatwienia zazębiania mechanizm sprzęgający jest przesuwany w stronę zębnika poprzez widełki przez elektromagnes, co sprawia, że rozrusznik jest zazębiany zanim rozrusznik zacznie się obracać.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rozrusznik_silnika_spalinowego